Merry Christmas and Happy New Year!
I have come across so much skepticism whenever I discuss executive life and basic values, that I am reminded of the story of the preacher who ended his sermon with ‘Remember my brothers and sisters, there is no buying and selling in heaven’. A bored executive on one of the last pews, got so fed up that he yelled back - ‘That’s not where business has gone anyway’.
Yes, “business has gone to hell” - is the refrain heard from executives everywhere. But we cannot sit back and passively accept this state of affairs. We need to do something about it. And the best summary that I have come across is one put forward by Cyrus Vance in his excellent book ‘Manager Today, Executive Tomorrow’. Vance gives eight
basic attitudes. These are:
1. >From birth to death we are alone
There is no one in the entire world who can help us or be with us all the time. Surely one’s parents are there through infancy, childhood and perhaps a part of adulthood. One may have brothers and sisters and friends. They will all be with you some of the time through the course of your life.
And again, in reverse, this will happen with your own wife and children who will be with you part of the time. But the own permanent company you will keep is yourself. Because from birth to death, you are alone - only interspersed with periods of togetherness. That is why you have to learn to enjoy your own company - to convert the concept of ‘loneliness’ to a concept of ‘aloneness’. Loneliness is negative, depressing, sorrowful, stark. Aloneness is positive, enjoyable, rejuvenating. There would seem to be a lot of sense in this guideline. It makes you less dependent on other people, on the movies, TV programmes or the video films. It is important to face up to the reality that from birth to death you are alone, and adopt a positive attitude towards this inescapable truth.
2. No one in this entire world owes you anything
This is a very difficult attitude to adopt because we are all brought up to believe that everyone should do things for us. We all have expectations, sometimes very high, and some totally divorced from reality. This is because we do not understand and accept the positive success generating attitude that ‘no one you meet in your entire life owes you anything’.
If anything is given to you, it can be graciously accepted. If it is denied to you, it is pointless being annoyed. There are no rights or favours that are done for you or to you. Much of the unhappiness in the world today is not because people have less than in the earlier generation. It is because expectations have changed and increased, and when
these expectations are not met, people get annoyed and revolt.
3. The word progress means different things to different people
Most people measure their own progress based on where they stand in relation to those friends who have perhaps gone places and are apparently very successful. So, because my friend who graduated at the same time twenty-five years ago, is now an Assistant Director with World Bank in
This is because I am measuring my own progress by the achievements of other people. Vance suggests that we measure progress by the objectives we have set ourselves in life, and how far we have achieved these objectives. It’s like the basic rule followed in athletics and racing: ‘Always look forward. Keep your eye on the finishing line. If you look back to see where the others are, you may slip up in that brief moment and lose the race’. Never mind about what other people are doing or have done. Let them do their own thing, as you are doing yours. Let them follow their own star, while you follow yours. Because progress means different things to different people.
4. In life realise that you are going to win some, lose some
Some people get so spoilt as children, where their parents give them everything they ask for from ice cream to clothes and expensive toys, that they cannot face a situation where they can’t get something they want. They do not realise that like in a one-day cricket match, only one side can win. The really complete person faces up to this with some disappointment, but without the depression bordering on wanting to commit suicide. Because he knows that in life, “you win some, and you lose some. You don’t win all the time”.
5. A life without problems is impossible
Most of us are looking for the ideal life, where we will encounter total happiness and contentment without any clouds of sorrow. But this is a dream. It never happens. Perhaps it happens in novels, in unrealistic movies, and in short stories. But not in real life. Life is always a graph of high and low points, of peaks, and valleys. Some may have longer periods of peaks and smaller intervals of valleys. For others it may be the other way round. But we all have a due share of both, whether we are born rich or poor, intelligent or dull, handsome or ugly, brown or white.
6. No matter what others say, you never stop learning
There will be the pessimists and cynics who keep telling you that the world is a cruel place, that merit really gets you nowhere, that every where it is now a question of how you can buy your way through with either money or influence, or both. That the boss goes by how many favours you have done for him rather than by how well you have done your work. There are others who will tell you that there is nothing new in the world, that you can’t teach an old dog new tricks, that all supposedly new knowledge is ‘old wine in new bottles’. But the world is changing so fast, with technology being updated every day, not just every year, and new concepts being put forward and old theories disproved. It is a fast changing world. At last 70% of the products you buy today, were not available 50 years ago. Unless you keep learning and keep abreast of what is going on, both in your own field as well as in the general environment, you will be outdated and soon obsolete.
7. Change is taking place all the time and you must welcome it
Most people don’t. They prefer the familiar, the standard routine with everything in its place. People don’t like to change their homes to bigger houses and better surroundings because of the fear of the unfamiliar. It is only the positively oriented who welcome change and enjoy it. They do not wait for everyone else to change, and then join them. They are amongst the first, ‘the change agents’. They realise that ‘the only permanent feature of life is change’. Change also involves learning or relearning, which is resented by most people. But the change agent does not resent it inspite of the trouble. It may involve, because he understands and accepts that he must welcome change.
8. You must choose optimism instead of pessimism
It is so easy these days to be pessimistic. The examination papers are leaked out and sold, there is cheating at the exams, you can’t get admission into professional colleges even with 90 per cent marks, jobs are only obtained by influence, fast progress in one’s career needs a god-father, the country is going to pieces, there is corruption everywhere, the old sense of ethical values has totally vanished, the price of necessities is spiralling.
All this is enough to depress any normal human being. But it can’t be allowed to happen. As Henry Thoreau said, “Men were born to succeed, not to fail”. The person with positive attitudes looks at the bright side of things and moves forward. He looks for ways and means to bring about changes and improve the environment. Instead of being totally influenced by others, he makes an effort to influence others. All the time he asks himself ‘what can I do about it?’
Courtesy By: Jagdish Badal, Asst.Manager, ICFAI Flexi Education Network (IFEN), Corporate – Sales (Team -1), E-mail: Jagdishbadal@ifenindia.org
મલ્ટિનેશનલ્સ સામે દેશી સફળતા
૧૯૮૯ સુધી આ માણસ ઘરે તાવડામાં બટાટાની વેફર તળીને તેને રાજકોટનાં સિનેમાઘરોમાં વહેંચતો હતો. આજે તેની કંપની જગતની મલ્ટીનેશનલ કંપનીઓને દાદ નથી આપતી. તેનું નામ છે ચંદુભાઇ વિરાણી. નામ કદાચ વાચકોને અજાણ્યું લાગશે, તેમની બ્રાન્ડ સાવ જાણીતી છે: બાલાજી વેફર્સ. બાલાજી આજે દરરોજ ૩૫,૦૦,૦૦૦ પેકેટ વેફર્સ, ચટાકા પટાકા, ચેવડો, દાળ વગેરે નાસ્તાનું ઉત્પાદન કરે છે. વેફર્સમાં બાલાજીનો દબદબો એવો છે કે ગુજરાતનું ૮૦ ટકા માર્કેટ તેમના હાથમાં છે. મહાકાય મલ્ટિનેશનલ કંપનીઓ બાલાજીને હંફાવી શકી નથી, પોતે હાંફી ગઇ છે. ન કોઇ માર્કેટિંગ, ન ડીલર માટે કોઇ સ્કીમ, સેલ્સનું કોઇ ડિપાર્ટમેન્ટ નહીં અને મેનેજરોની ભરમાર નહીં, છતાં ૩૫૦ કરોડની કંપની સતત વિકાસકૂચ કરતી રહે છે. ચંદુભાઇ વિરાણીની આ વિકાસયાત્રાનું રહસ્ય શું છે? મેનેજમેન્ટ ફંડાના આધારે જાણીએ.
કાલાવડ તાલુકાનું ધૂન-ધોરાજી નામનું એક નાનકડું ગામ છે. ચંદુભાઇના પિતા આ ગામમાં ખેડૂત હતા, પણ ખેતી કરતાં સમાજ સેવા અને આગેવાનીમાં રસ વધુ. ગામના ઝઘડા ઉકેલવામાં વ્યસ્ત રહે એટલે જમીન ધીમે ધીમે વેચાવા માંડી. ચંદુભાઇ, તેમના મોટાભાઇ ભીખુભાઇ અને સૌથી નાનાભાઇ કનુભાઇનું બાળપણ ગામડામાં ધીંગામસ્તી કરતાં કરતાં વિત્યું. પિતાજી પોપટભાઇ વિરાણી કંઇક અલગ વિચારનાર માણસ હતા. દીકરાઓને તેમણે કહ્યું કે 'મોચી પોતે બનાવેલાં જોડાનો ભાવ પોતે નક્કી કરે, કુંભાર ઘડાનો ભાવ પોતે નક્કી કરે, પણ ખેડૂત પોતે ઉપજાવેલી વસ્તુનો ભાવ પોતે નક્કી કરી શકતો નથી, દલાલો અને વેપારીઓ ખેડૂતના ઉત્પાદનના ભાવ નક્કી કરે છે.
વેપારી બજારમાં જે ભાવે માલ વેચતા હોય તેના અડધા પણ ખેડૂતને મળતા નથી, આવી ખેતી નથી કરવી. શહેરમાં જવું છે.' અને, પોપટભાઇ જમીન જાયદાદ વેચીને રાજકોટ આવી ગયા. આ નિર્ણય બહુ જ જોખમી છતાં મહત્વપૂર્ણ હતો. ચંદુભાઇ કહે છે, પિતાજીએ આ નિર્ણય ન લીધો હોત તો અમે ખેતી જ કરતા હોત. રાજકોટમાં આવીને દસ ધોરણ પાસ ચંદુભાઇએ ધંધો શોધવા માંડયો. સિનેમાઘરની કેન્ટીનમાં વેફરની ખપત બહુ રહેતી એટલે બજારમાંથી વેફર ખરીદીને સિનેમાઘરોમાં આપવાનું શરૂ કર્યું. આ ધંધામાં બહુ માર્જીન નહોતું. ૧૯૭૪થી ૧૯૮૨ સુધી વેફર સપ્લાય કરવાનું કામ કર્યા પછી ચંદુભાઇને વિચાર આવ્યો કે વેફર પણ આપણે જ બનાવીએ તો ?
મેનેજમેન્ટ ફંડા
૧. દુનિયાથી અલગ વિચારનાર ચમત્કાર કરી દેખાડી શકે.
૨. જોખમી નિર્ણય પણ જરૂરી હોય તો તાત્કાલિક લેવો.
૩. નાની શરૂઆત કર્યા પછી પણ નવી તક શોધતાં રહેવું.
ચંદુભાઇએ યુનિવર્સિટી રોડ ખાતેના પોતાના ઘરમાં જ તાવડો માંડયો. બટાટાની વેફર હાથે જ બનાવવાની, તેને તળવાની અને પ્લાસ્ટિકની થેલીમાં પેક કરીને સિનેમાઘરોમાં આપવા જવાનું. તે વખતે વેફર બનાવનારાઓ બહુ ઓછા હતા. એટલે સ્પર્ધા બહુ ન નડી. સિનેમાઘરમાં વેફર ખાનારા કેટલાક વેપારીઓએ ચંદુભાઇનો સંપર્ક કરીને પોતાની દુકાને પણ વેફર પહોંચાડવાનું કહ્યું. બહારના આ ઓર્ડર્સ પર પૂરતું ઘ્યાન અપાયું તે વખતે ઘરમાં રોજ ૬૦ કિલો બટાટાની વેફર બનતી હતી. ચંદુભાઇના એક એડવોકેટ મિત્રે ત્યારે તેમને ટીકાત્મક રીતે કહ્યું હતું, આ શું ધંધો તમે માંડ્યો છે ?
એડવોકેટ મિત્રનો કહેવાનો અર્થ સ્પષ્ટ હતો, આ ધંધામાં કાંઇ બે પાંદડે થવાય નહીં. પણ ચંદુભાઇ હિંમત હાર્યા નહીં. તેમની વેફરની બજારમાં સારી માંગ રહેતી હતી. ૧૯૮૩માં પ્લાસ્ટિકની જે થેલીઓમાં તેઓ વેફર પેક કરતાં હતા તેની ઉપર બાલાજી લખાવ્યું અને બાલાજી બ્રાન્ડનો જન્મ થયો. સાંગણવા ચોકમાં વેફર વેચવાની એક દુકાન પણ કરી. મગદાળ, વટાણા, ચણાદાળ વગેરે પ્રોડક્ટ પણ બનાવવાની ચાલુ કરી. ભીખુભાઇ વિરાણી ત્યારે દુકાને બેસતા.
હવે તેઓ બાલાજી વેફર્સ માટે જમીનો ખરીદવાનું અને ડેવલપમેન્ટનું કામ કરે છે. ભીખુભાઇના બે પુત્રો કેયુર અને મિહિર તથા ચંદુભાઇના પુત્ર પ્રણય બાલાજીની નવી પેઢી છે અને એમણે ધંધાનો અડધો ભાર પોતાના ખભા પર ઉપાડી લીધો છે. નાનાભાઇ કનુભાઇ ટેક્નિકલ ડિપાર્ટમેન્ટ સંભાળે છે. વિદેશી બનાવટના મશીનના સ્પેરપાટ્ર્સ પણ જાતે બનાવી લે તેટલી તેમની આવડત બાલાજીનાં મશીનોને ક્યારેય અટકવા દેતી નથી. ખેર, સાંગણવા ચોકની દુકાને તે સમયે ઘરાકી વધવા માંડી. બાલાજીનો તાવડો વખણાવા માંડયો. એટલે, ૧૯૮૯માં ધંધાનું વિસ્તરણ કરવાનું વિચાર્યું.
મેનેજમેન્ટ ફંડા
૧. જે ધંધામાં સ્પર્ધા હોય તે જ વધુ વળતર આપે તેવું નથી.
૨. ગ્રાહકોને સંતોષ થાય તેવી પ્રોડક્ટ આપો. વૈવિઘ્ય આપો.
૩. સમયાંતરે ધંધાનું વિસ્તરણ કરતા રહો પણ, બીનજરૂરી વિસ્તરણ ટાળો.
૪. નવું કરતી વખતે ટીકાઓ થાય તો પણ વિચલિત ન થાઓ, છતાં ફીડબેક લેતા રહો.
આજી ઇન્ડસ્ટ્રીયલ વસાહતમાં વિરાણી ભાઇઓએ એક હજાર મીટર જગ્યા લીધી. ભઠ્ઠાઓ નાંખ્યા, પણ ભઠ્ઠામાં ધૂમાડા થાય અને પ્રોડક્ટમાં સમાનતા જાળવવી પણ અઘરી પડે. તે વખતે બાલાજીની વેફર વખણાતી હતી, પણ તેની લેખિત રેસિપી નહોતી. ડબ્બાના માપથી મસાલા નાંખવામાં આવતા. તાવડામાં ઉકળતું તેલ જોઇને તેના ટેમ્પરેચરનો અંદાજ લગાવવો પડતો. તેલમાં બબલ્સ બનવાનું બંધ થઇ જાય એટલે તેલ આવી ગયું એ સમજીને વેફર તળવા માંડવાની. ચંદુભાઇ કહે છે, આજે પણ તાવડામાં ઉકળતું તેલ જોઇને હું કહી દઉં કે આનું ટેમ્પરેચર આટલું હશે. આ જાતે કરેલાં કામથી મળેલાં અનુભવની તાકાત હતી. ભઠ્ઠામાં રોજની ૫૦૦ કિલો વેફર બનતી હતી. માંગ વધી રહી હતી અને ભઠ્ઠા-તાવડાની મર્યાદાઓ નડી રહી હતી એટલે ઓટોમાઇઝેશન પર જવાનું નક્કી કર્યું.
બટાટાને કાતરીને વેફર પણ મશીન જ બનાવે અને તેને તળી પણ આપે એવું મશીન લઇ આવ્યા. છ મહિના સુધી મશીન ચાલુ ન થયું. ચંદુભાઇ એ સમય યાદ કરતાં કહે છે, 'અમે ફસાઇ ગયા. મશીન ચાલે નહીં. અમને મશીનમાં કશી ગતાગમ પડે નહીં. આવી સ્થિતિમાં કરવું શું? એટલે દેશી મશીન લઇ આવ્યા. ઇમ્પોર્ટેડ અને દેશી બંને મશીનને જોડી કાઢીને વર્ણસંકર મશીન બનાવ્યું. તે ચાલ્યું. માત્ર ચાલ્યું નહીં, દોડ્યું. સરસ ક્વોલિટીની વેફર બનતી થઇ.'
આજે બાલાજીની ફેક્ટરીમાં જાઓ તો બટાટાની ગુણી મશીનના એક છેડે ઠાલવ્યા પછી બીજા છેડે સરસ પોલીપેકમાં, નાઇટ્રોજન સાથે પેક થયેલું વેફરનું પેકેટ મળે. આ નવાં મશીન તો જો કે, હમણાં આવ્યાં, '૯૨માં જે મશીન હતું તે ઘણું સાદું હતું, પણ ઓટોમાઇઝેશન પર જવાનો નિર્ણય બાલાજી માટે ટર્નિંગ પોઇન્ટ હતો. તાવડા-ભઠ્ઠામાં બનતી અને બહુ જ વખણાતી પોતાની વેફર પ્રત્યે અઢળક પ્રેમ રાખીને જો તેમણે ઓટોમાઇઝેશન ન કર્યું હોત તો હજી બાલાજી સાંગણવા ચોકની દુકાન પુરતી સીમીત હોત.
મેનેજમેન્ટ ફંડા
૧. માર્કેટમાં માંગ વધે તેની સાથે નવી ટેક્નોલોજી પણ સામેલ કરતાં જવું.
૨. નવી મશીનરી લાવતી વખતે ટેક્નોલોજીની સમજ ન હોય તો નુકસાન જઇ શકે.
૩. ધંધામાં સમસ્યા આવે ત્યારે ક્યારેક ટેકનિકલ જ્ઞાનને બદલે કોઠાસૂઝથી તેને ઉકેલી શકાય.
ઘરમાંથી ઇન્ડસ્ટ્રીયલ એસ્ટેટના કારખાના અને ઓટોમાઇઝેશન સુધીની આ સફરની સાથે સાથે બીજી પણ બે બાબતો સતત સાથે હતી, જે બાલાજીને આજની સ્થિતિ સુધી પહોંચાડવા માટે બહુ જ મહત્તવપૂર્ણ ભાગ ભજવવાની હતી. તેમાંની એક હતી ક્વોલિટી. ચંદુભાઇ સતત ક્વોલિટીનું ઘ્યાન રાખતા રહ્યા. બટાટાની ખરીદીથી માંડીને વેફર તળવા તથા તેના પેકેજીંગ સુધી તમામ બાબતોમાં તેઓ ક્વોલિટી કોન્શિયશ રહેતા હતા. બાલાજીની વેફર ગ્રાહકોમાં પ્રિય હોવાનું એકમાત્ર કારણ તેની ક્વોલિટી હતી.
બાલાજીની અધતન લેબોરેટરીમાં માત્ર બનેલી પ્રોડક્ટનું જ પરીક્ષણ નથી થતું, તેમાં ઉમેરાનાર મસાલાનું પણ નિયમિત પરીક્ષણ થાય છે. મરચાંની તીખાશનું પણ માપ કાઢવામાં આવે છે.!!!
As business communication goes online,Mithila Mehta outlines basic email etiquette
Email is increasingly becoming the preferred medium for business communication thanks to its simplicity,ability to garner quick responses and convenience.Even so,age-old rules of courtesy and etiquette remain relevant to this new communication channel.Good manners never go out of style,and hence it is important to mind your email etiquette as well.
"Good mail etiquette creates a favourable impression of the sender.In any case,which employer wants an employee who fails to exhibit basic courtesy Your onscreen persona is a direct extension of your real self.So mind every word you type,"explains client servicing executive Pratham Verma.An email once sent can never be retrieved.Worse,it is a form of permanent record.So follow these basic email etiquette outlines and save yourself the blushes!
CONCISE,NOT CURT :
The first rule of courtesy which you learn in kindergarten still holds true.Mind you Ps and Qs,even on email.Don't hesitate to use please when you require a favour,and to thank people after,if don't want to come across as bossy,ungrateful or demanding.
When writing an email,walking the tightrope between brevity and expressiveness is often challenging.Many fall prey to common mistake of rambling on endlessly."Business communication should be crisp and clear.Say what you must directly.Long,confused emails often go unread or are not taken seriously,"says corporate lawyer Neville Billimoria.
At the same time,getting to the point too quickly can be considered rude.Do spend a sentence or two on the social niceties.Remember,it is possible to be concise without being downright curt."If you are emailing someone for the first time,do introduce yourself.For others whom you email occasionally,insert a sentence asking about the other person's
affairs.General social rules of politeness are still golden,"reveals financial analyst Rashi Sanghvi.
DETAILS,DETAILS:
The devil is in the details.Incorrect spellings and poor grammar are a definite no-no in business communication."Bad spellings create a very negative impression of the sender.If the sender cannot even spell basic words correctly,how can he/ she be entrusted with larger tasks"opines Billimoria.Further,incorrect grammar can also mean that the email is misunderstood by the receiver.The solution is simple.Always perform a spell check on emails before sending them.Proofreading (once,or multiple times depending on the importance of the email) is also a must.
Ahmedabad Mirror (Mon, 28-06-2010).
Copyright © 2010 Bennett Coleman & Co. Ltd. All rights reserved.
Visit: www.postaresume.co.in
